مرد فقیری از بودا سوال کرد چرا من اینقدر فقیرهستم؟ بودا پاسخ داد: چونکه تو یادنگرفته ای که بخشش کنی مرد پاسخ داد : من چیزی ندارم که ببخشم بودا پاسخ داد: چرا! محدود چیزهایی داری یک صورت که میتوانی لبخند بر آن داشته باشی یک دهان که می توانی از دیگران تمجید کنی وحرف خوب بزن یک قلب که می توانی بروی دیگران بگشایی چشمانی که میتوانی با آنها به دیگران با نیت خوب نگاه کنی یک بدن که با آن می توانی به دیگران کمک کنی فقر واقعی فقر روحــــی ست. دل آدما خیلی ساده گرم میشود: به یک دلخوشی کوچک ، به یک احوالپرسی ساده به یک دلداری کوتاه به یک تکان دادن سر یعنی ، تو را می فهمم .. به یک گوش دادن خالی ، بدون داوری و نظر دادن به یک همراه شدن کوچک به یک پرسش : روزگارت چگونه است ؟ به یک دعوت کوچک، به صرف یک فنجان قهوه ! به یک وقت گذاشتن برای تو به شنیدن یک کلمه ؛ من کنارت هستم به یک هدیه ی بی مناسبت به یک دوستت دارم بی دلیل به یک غافلگیری : به یک خوشحال کردن کوچک به یک نگاه . به یک شاخه گل . فقط همین سخت نیست. ببخشید تا کائنات ببخشد.